Hoofdstuk 4 - René Cuperus

René Cuperus betoogt dat het naoorlogse samenlevingsmodel van liberale rechtsstaat, verzorgingsstaat en sociale markteconomie een, historisch gezien, uniek rechtvaardige overheid heeft geschapen, maar daarmee ook een verwachtingspatroon van vrijheid, gelijkheid en fairness, waaraan per definitie niet voldaan kan worden.

Cuperus formuleert de kernopdracht voor de rechtvaardige overheid als een combinatie van egalitarisme, aristotelisme en sufficiëntarisme: de overheid moet vooral zorgen voor gelijke kansen, en bewaken dat mensen het juiste doen en iedereen voldoende heeft. Cuperus wijst erop dat beleidsmakers hun eigen hoogopgeleide bubbel en bias vooral kritisch moeten bevragen en zich steeds de kernvraag moeten stellen of het ‘profijt van de overheid’ rechtvaardig verdeeld wordt, waarbij ook duidelijk moet zijn op wie die rechtvaardigheid betrekking heeft.