Het essay "De autoritaire verleiding in duurzaamheidstransities" bespreekt de uitdagingen en spanningen binnen democratische systemen bij het implementeren van duurzaamheidsbeleid. Het essay benadrukt dat duurzaamheidstransities vaak achterblijven bij de gestelde doelen, wat leidt tot ingrijpendere maatregelen en maatschappelijke onrust. Dit zet druk op democratische instituties en brengt zowel voor- als tegenstanders van transitiebeleid in verleiding om democratische principes te ondermijnen.
Het essay stelt dat democratie juist versterkt moet worden om duurzaamheidsdoelen te realiseren. Dit kan worden bereikt door verschillende vormen van democratie in te zetten, zoals referenda en burgerfora, en door een permanente transiteraad op te richten waarin zowel gevestigde als nieuwe belangen een stem krijgen. Daarnaast moeten maatschappelijke verdelingsvraagstukken worden verankerd in besluitvorming om technocratische tunnelvisie te voorkomen. Het essay pleit voor een democratische aanpak die breed gedragen en rechtvaardig is, om zowel de noodzaak als de wenselijkheid van transities te waarborgen.